© 2008 - 2017


-

Archiv

Blogger news

Blogger templates

 

+

Umblättern

Kategorien

 

#33

Στα μετόπισθεν της γενικής γιορτής, θέση ήδη πιο πρώτη απ'τη δέουσα
ξεχνώ και τα επάρματα και τους κανόνες του ρυθμού

τα παρακάλια για πιο νεκρές ζωές, η βαβούρα της ανάγκης
και του φόβου στο Ασκληπιείο εξανεμίζονται

το ερχόμενο πρωί είναι τόσο γδαρμένο απ'τον ήλιο
που ως κι η ανάποδη του καθρέφτη αντανακλά οξέα σήματα

διασπορά των λάμψεων στα ίχνη της λασποβροχής
απ'τη μια στην άλλη, απ'τη μια στην άλλη

πάρε το αίμα σου πίσω αραιωμένο απ'το μαλακό αλατόνερο του "Πλύνε!"
προτού σε πνίξει κάποιος διακριτικά με δαύτο

κι εγώ θα σου κόψω ένα χαμόγελο πώς δεν ξέρω τίποτε σχετικά μιας και
είμαι ένα βήμα εμπρός σ'έναν βαθύ αμμόλακκο

τα μουστάκια σκαρφαλώνουν στις άνω άκρες
της κάθε ρινικής χοάνης και τα χείλη της διγλώγχινος βαλβίδας

πέφτουν προς τα πίσω πλαδαρά, γεμάτα από τη χάρη του αιφνίδιου θανάτου
κάποια παιδιά του Barlow τα κλέβει η ανεπάρκεια για δικά της

απ'το εσωτερικό παράθυρο του ημιωρόφου φαίνεται το αίθριο
όλες οι στρώσεις του εξευτελισμού διέρχονται απ'το τζάμι

τα υπόλοιπά τους επιστρέφουνε σ'αυτούς και στα γύρωθεν ντουβάρια
το γραφείο γεμάτο εκμαγεία του πεταματού, γεμάτο εκμαγεία άλλων.


#31

These words are spoken not in sound
they take the bodies of depolarized wires
they take the bodies of the dead from the
self-luminous print in the day to the night of the skull
these words are read

every line breaks
in two, in three, in many parts

that's exactly how it works, that's
how you dislike it, that's how you
can't make it out and alike. For the best!

I think not in words, I think with taste and smell like the animal I am
I think with my eyes
take them out and watch me be
take them out and watch me be

a neck without a pulse,
a neck without a pulse

a mouth that carries these words from this place to the same
a bottomless mouth.

---

Λαπαροσκόπηση



Allerdings.

#30

Τα χαρούμενα ηλεκτρόνια στην κάθοδο κλέβονται απ'τις δυο πλευρές και συμβαίνουν αθόρυβες συγκρούσεις που διαλύονται προς διπλές αναλαμπές. Το μισό μου πρόσωπο φωτίζεται απ'το τρεμάμενο γαλαζωπό ξημέρωμα. Ο γάτος με κοιτά με μια σκυλίσια πίστη, κι ας μην καλοξεχωρίζει στη φασαρία της νυκταλωπίας το πού στέκει και πώς έχει στηριγμένο το κορμί ούτε καν το ποιος είναι, ξέρω δε χρειάζεται. Εκατέρωθεν των ώμων μου αναβλύζει χυλός από λουλούδια εποχής, ποιας εποχής; μα φυσικά αυτής που θα με θάψει στο νησί, δεν έχει σημασία, δε με νοιάζει ποιας. Κρετινικά νωθρός, βλεφαρίζω αργά και αραιά, το πορτραίτο του ζώου μου πνίγεται σιγά σιγά σιγά σιγά στο φίλτρο του χυλού. Αναστρέφομαι, με παθητικές κινήσεις, προς τις πληγές της ενδομήτριας ερυθράς, τα πνευμόνια ξαναγεμίζουν με μια αλλοτινή αμνιακή παρηγοριά. Δεν έχει καθαρά και βρώμικα δεν έχει βόρεια και νότια εδώ... κι έχω ένα ζωντανό να ζει μόνο για να ζω εγώ.

Τα βιβλία απ'τη σκούρη βιβλιοθήκη γκρεμίζονται λίγα λίγα, προσγειώνονται σε κάποιο πάτωμα τελειωμένα, οι σελίδες μέσες και παράμεσες χαλάνε γεμίζουν μ'ανεπανόρθωτες ουλές. Δυο αγκαλιές το παλιοϊδρωμένο χαρτομάνι διαφεύγει σα σποραδικά φτερά. Μαζί οι τρεις γυαλισμένες φυσαρμόνικες που έτσι όπως το νέο μέσο πάλλει τις γλωττίδες τους, ακούγονται σαν ύδραυλοι. Μια μουσική της τροπικής δροσιάς 
πιτσιλάει τα πάντα ενώ ξεχύνεται απ'το ποτήρι για να βρεθεί άδειο στην ισοηλεκτρική γραμμή ενός πένθιμου καρδιοτοκογραφήματος, μη λυπάσαι, του μουρμουρίζω γιατί καταλαβαίνει.

Είναι λες και οι μήνες συνοψίζονται σε προϊόντα χάρτου. Λες κι οι χάλκινες χορδές λιώνουν παρέα με τα ρούχα και τα συρμάτινα γυαλιά, κάτω από ψιλή ψιλή βροχή. Η αντανάκλαση των παντοδύναμων κυττάρων που γίνονται θυσία για να σωθεί ένα παραστράτημα ρουφιέται απ'τον οριακά διαπερατό χυλό και γίνεται σκοτάδι. Δεν έχεις πια καιρό, γιατί τον έχεις όλον. Ο γάτος τα μάτια παράδοξα αθώα μου ξεπλένει την καχυποψία τελετουργικά. Βάζω και βγάζω χωρίς διάκριση, χωρίς να κάνει διαφορά, χυλό από λουλούδια. Στ'αγγεία μας ο ανοιχτός μου βοτάλλειος ανακατεύει χυλό κι αίμα ώσπου να πάρουν τα πάντα μια πολυχρωμία συνεχούς κι άτακτου φάσματος, της λησμονιάς. Οι άρρωστες πετέχειες είναι συσσωματώματα σπάνιας γύρης, εν αναμονή της διασποράς.

Μόλις σπάσει η βραδεία αναπαραγωγή, το σύμβαμα προωθείται στην πραγματική μου οπτική ακέφαλος από υστερικό θυμό τινάζομαι εναντίον των βιβλίων και των διακοσμητικών, ο γάτος συσπάται φοβισμένος αλλά κρατάει τη θέση του, ο χυλός ξαναδιηθείται εντός μου κι η μόνωση εξαφανίζεται, το πορτατίφ με το βραχίονα ξαπλώνει σε κομμάτια καταστεναχωρημένο.

Uff, uff.
Uff, uff.