ΘΙΣ

Έχει φουσκοθαλασσιά εμπρός απ'το σπίτι σου το

κύμα χαμηλό γλείφει τα κράσπεδα

ζεσταίνω τα πόδια μου σκυμμένος δίπλα

στις ακμές ισορροπούν καβούρια

ήρθε ως τα χείλη το νερό

σκόνη ξεσέρνεται απ'το λιμεναρχείο

μέχρι τις πληρωμένες σου νηστείες, τα χαρισμένα πιάτα

οι γλάροι κάθονται στους στύλους μαρμαρένιοι

μόνο στην ησυχία ακούγεται το χνώτο των ακτών

φυσάει αέρας της βροχής

δε θυμάμαι με τι φωνή το είδες

δε θυμάμαι καν την κοινή μας γλώσσα

η μπύρα χρυσή φερμένη από αλλού

χωνεύει τον ιδρώτα της εποχής

ξινό ψωμί μες στα φιλιά

λοξοδρομώ

τόση βουβή αγάπη για ό,τι βγάζει αυτό το βαλτοτόπι

τα χρυσά ματόχαντρα γυαλίζουν σε κάθε σου βλεφαρισμό
λες κι εδώ τ'αλάτι που ανακατεύεται με το γλυκό γίνεται λάδι
κάτω απ'το λιωμένο τζάμι όλα διαθλώνται
έχει μια στάχτη άλλη στο βυθό

θολό νερό το θρόισμα των χαλικιών
στροβιλίζεται απ'την ακτή ως την πόλη που υπόσχεται
από σένα σύντομα δε θα θυμάμαι τι και
πως παρηγοριά δε βρίσκω ούτε στην Τορά δέκα πληγές ο γυρισμός...