© 2008 - 2017


-

Archiv

Blogger news

Blogger templates

 

+

Umblättern

Kategorien

 

#42

Ο τοίχος φουσκώνει ανάμεσα απ'τις σανίδες σαν κοιλιά ασκιτικού, κι όταν βρέχει γεμίζει σταχυόχροο απόσταγμα από αίμα. Απ'το παράθυρο θα δεις πολλά από τα πρόσωπα της επιστήμης του καιρού, μα δε θα ακούσεις στάλα. Κι έτσι τις μέρες του χειμώνα που είναι υψωμένα άσπαστα τα ξύλινα οστά απ'το πτώμα που είναι θαμμένο στην αυλή, φαντάζομαι το θρόισμα της φυλλωσιάς των δέντρων. Προδίδομαι απ'τα χέρια μου που με λοιδορούν και τις παρειές που καίνε, θυρεοτοξικός για μια ιδιοτροπία που κράτησε τρεις μέρες και βάφτισε τη θεραπεία λάθος. Ο ιδρώτας γλείφει την πλάτη μου όπως ένα μπουκάλι σαρντοναί από ροδάκινα του νέου κόσμου χαραμίζεται με ταγγισμένο κρέας. Ο τρόμος με ξεφτιλίζει σύγκορμο, ρίγος πυρετού αρπαγμένου από τις ηδονές. Η συντροφιά του δυτικού ρυθμού σβήνει όταν περάσει τα διακόσια, κι έπειτα στην αφή και στο αυτί απομένει ένας βόμβος σκεπασμένος από τον υπερδυναμικό συριγμό του κόσμου που γυρίζει αναιμικός. Δεν ξέρω πώς μπορώ να σηκωθώ, ούτε πώς μου εμπιστεύτηκα το δεκάρι με τη γυναικεία καμπύλη στην κοπή πάνω από σαθρά αγγεία. Ο πεθαμένος δε θα με μαρτυρήσει, οι άλλοι δεν είδαν παρά μόνο το φως που διασπάστηκε σε κάθε μια ηπαρινισμένη γουλιά που ανάβλυσε κι έβαψε το έγκλημα λευκό. Οι δρόμοι που ανοίχτηκαν θα πρέπει έπειτα να ραφτούν με σύρμα και γύρω από τις βελονιές θα πρηστεί και θα φλογώσει το τελευταίο πείσμα. Να προσέξεις δυο φορές γιατί το προνόμιο λαδώνει ύπουλα τα γάντια, κι αν άβγαλτοι οι ώμοι σου σταθούν τετανικοί σαν απελπισμένη μήτρα, σκέψου πώς σπάει η ηλικιωμένη πορσελάνη κάτω από θυμωμένα πόδια και σπρώξτους. Το ασθενικό σου βήμα και η κύφωση που με διώκει ενσαρκωμένη πότε στον έναν και πότε στον άλλον που περνάει αλαφροπάτητος σα μυημένη νοσοκόμα γλιστρώντας βαμβακερή πάνω στο βερνικωμένο μάρμαρο, με κάνουν να φοβάμαι πως θα σε προσκυνήσω.

שבעה

Πάνω απ'τον ώμο μου φυσάει η ξινή ανάσα του θανάτου
ύπουλος χορευτής, κάνει ένα βήμα πίσω κάνω ένα βήμα εμπρός

στα μαλακά στρωσίδια ξημέρωσε νωρίς η ακαμψία
κάποιοι στέκουν στο δέκατο σκαλί του ήσυχου βωμού
τα δάχτυλά μου ντυμένα στα λευκά τελειώνουν σε βελόνες
την ώρα του Πέσαχ οι αρτηρίες καταρρέουν

στο ρύγχος της σύριγγας πάλλεται μια ελάχιστη στάθμη
ο ήλιος τη φωτίζει καθώς πήζει
τα προσωπεία που με βλέπουν αγνά ιπποκρατικά
τα στέρνα προτεταμένα, τα χέρια ανοιχτά

οι ψυχές είναι έτοιμες να βγουν
προσεύχομαι κι αδημονώ, αδημονώ
διαμαντένιο ρέει το υγρό απ'τους βολβούς που έχουν σκιστεί
οι μόνοι ανθοί που δεν έχουνε πρηστεί είναι οι πιο μακρυά απ'το χώμα

τα αγγεία αδειάζουν και ποτίζονται οι σάρκες
μέχρι που γίνονται γυαλί και σκίζονται και τρέχουν
τα σεντόνια πίνουν το δηλητήριο, κι όλα έπειτα οφείλουν εφτά μέρες να καούν
αφού οι μεσάζοντες τραβήξουμε τις πένθιμες μαχαιριές

όταν η βάρδια σηκώσει απ'την πλάτη μου το διακριτικό αμόνι της Biot
και βρεθώ με τα δυο πόδια μου στην πράσινη, ξεδιψασμένη γη
η μνήμη τους θα έρθει να σταθεί στη μαλακή υπερώα
το μεσημεριανό μου φαγητό και το ποτό θα είναι δώρο των πεθαμένων.

...δέν τά φέρνει ὁ χρόνος ὅλος.

Γύρω μου οι σκιεροί λόφοι ή η θάλασσα, αόρατη και χωρίς συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αλλά υπαρκτή, εκτεινόταν ως πέρα από εκεί που μπορούσε να φτάσει το βλέμμα μου. Αλλά το γερακίσιο πέταγμα της φαντασίας ακολουθούσε τα πάντα στην έκτασή της πέρα από τον ορίζοντα. Συνειδητοποίησα ότι βρισκόμουν σ'έναν μικρό, στρογγυλό κόκκο πέτρας και μετάλλου, σκεπασμένο μ'έναν υμένα νερού και αέρα, που στροβιλιζόταν στο φως του ήλιου και στο σκοτάδι. Και στην πέτσα του μικρού αυτού κόκκου τα πλήθη των ανθρώπων είχαν ζήσει από γενιά σε γενιά μια ζωή κοπιώδη και τυφλή, με παροδικές χαρές και με παροδικές διαύγειες του πνεύματος. Και όλη η ιστορία τους, μ'όλες τις περιπλανήσεις, τις αυτοκρατορίες, τις περήφανες επιστημονικές γνώσεις, τις κοινωνικές επαναστάσεις, την ολοένα και μεγαλύτερη λαχτάρα για κοινότητα, δεν ήταν παρά ένα τρεμόσβησμα σε κάποια στιγμή μιας μέρας της ζωής των άστρων.

Olaf Stapledon

Πρώτη νοσολογία

Για το Μ. Σ.


Τα χέρια της σε βαριά παράλυση του Erb
γύρω της δυο σκοτεινές ψυχωτικές φιγούρες
κι οι σελίδες των πρακτικών των χειρουργείων
σταγόνες ψευδαργύρου σε νερό

ανάποδα αντικατοπτριζόταν γηρασμένος πια
και τόσο νέος ο Εβραίος καθηγητής
καμπύλωνε στο σαστισμένο βλέμμα σα λάμα απ'το ούρουμι 
φυτεμένη σε έμπειρο λαιμό

όπως η Μάγδα όταν είδε το Μεσσία
δίψασε κι ήπιε κρασί πορφυρικού γοήτρου
χάραξε και νύχτωσε μήνες μέσα στη ματιά
μια άλαλη χαιρετούρα

είχα τρία χρόνια να σε δω σχεδόν αλλάξαμε τόπους
μα λίγη σημασία έχει η οπτική για το χαμόγελό σου
φλογωμένος θυρεός τρόμος λεπτός που ατιμάζει
τη σταθερή λαβή, τις γεωμετρημένες βελονιές

παρωπιδισμένη ταχυαρρυθμική καρδιά κοφτή φωνή
με τον αναστεναγμό ακροάζομαι ρόγχους μελωδικούς
στο βάθος σφύζει ευχητικά το τύμπανο του τεχνίτη
θα'ρθει η ώρα να δεις πώς μ'έφτιαξες από κύκνεια ράμφη, δε θα'ρθεί;
και θα ευχαριστηθείς.

מזמן לא התראנו
בהצלחה

Für Frau O.

Als Frühling kam brachte ich dir weiße Fingerhüte, wie Körper chinesischer Schwalben 
mit ihnen dekoriertete du deine Haare aus Maronensirup, die mit einer Krone aus holländischen Zopf geschmückt waren
unter der fernen Sonne Nordfrieslandes, deine Tränen waren Tautropfen die 
um das versagende Herz zu heilen vergossen wurden

der dünne Hals aus gekochtem Marzipan die tadellosen Treppenmuskeln,
heimlich unter dem Samt des Kragens, die brutzelnden Glomera Carotica
strahlten den schönsten Duft der aus die Plantagen Myanmars gebracht geworden war 
lutherische Magd, Frau des Opiums
dein Taschentuch hat seinen Durst mit Weinen gelöscht und es ist für deine kleinen Nägel

aus Glas an der Zeit, um Rücken abseits Meines kennenzulernen
dein Saum wurde mit Raps in Blüte eins
dort gab's die Wiesen und die Marsch; das Jod der Gischt
schöpfte Sommersprossen auf die Schnauze
meine Sicht Ling-chi vor den spitzenartigen Augenwimpern

gleiche Belssuren mit goldigem Faden ins Kleid eingestickt
die eifrige Anatomie, getilgt mein Gedächtnis
deine Lippen, streng, Walderdbeeren und Lakkoja,
hatten mir einen Kuss gegeben, der mich vom Tod überzeugte
aber sowohl das Harz des Holunders als auch unsere Sucht 
brachten uns dazu, auf der Insel für und für zu bleiben.

--